Pacman'le Nostaljik Saatler

Bazen blogla çok oynayasım değiştiresim geliyo ama bu halini çok sevdiğimden ve ilk uğraştığımda pek becerikli olmadığım için sayfayı yapmak saatlerimi aldığından pek el atasım gelmiyo. Ben de çareyi arada sayfaya ufak tefek şeyler eklemekte buluyorum, az da olsa yatışıyorum. Yaklaşık bi ay önce Pacman eklemiştim, eklemez olaydım! Bakıyorum okunacak yazı kalmadı, yazasım gelmedi hemen Pacman'e sarıyorum. Dolu dolu zaman açısından sıkışık zamanlarımda deli gibi bi saat oynadığımı biliyorum. Bi de nasıl panikliyorum her seferinde aklıma şu Mario oynayan kız geliyo, gülcem derken o yaratıklar yiyo beni, bi kederleniyorum sonra ciddi ciddi :)

Blogdan oynarken aklıma atarim geldi, en çok oynadıklarımdandı Pacman. Atarim hala yaşıyo, yazın tatilde iyi sarmıştım yine. Atarinin kollarından biri daima bozuk olurdu bizde, hala öyle, ikili oynadığımız zaman diğerine sıra gelince apar topar kolu çıkarıp diğer girişe takıyoruz. Şu ördek vurmaca falan oynadığımız tabanca da bozulmuş, arada bi vuruyo. Annem hep kızardı tabancalı oyunları oynamayın bozacaksınız televizyonu diye, kendi geliştirdiği teorilerden biri :) Küçükken kardeşimle televizyonun önüne yere oturur öyle oynardık yine öyle yaptık eski günlere dönüveriyorum her oynadığımızda. Aklıma aslında birbirinden bağımsız şeyler geliyo, yumiyum, acılı pekos, pokemon falan.. Bi de eczaneden şeker niyetine aldığımız çilek şeklindeki çilekli vitaminler... Onlar hala var mı ki cidden? Şimdi o zamanlardan bahsederken laf arasında geçince şaşırıyo yaşça daha küçük kuzenlerim. Eczaneden şeker almak da ney lan?! diyolar :)
Çok eskide kaldım ben, ne olsa nostalji yaşıyorum. Özledim galiba!