Sonbahardan kalma bir günden..
Saçlarımı saldım, rüzgara karşı yürüyorum. Yazdayız daha ama ağaçlar kurumuş, yaprak döküyorlar. Unutuyorum insanları. Ağaçları, evleri, sokakları izliyorum. İç sesim bir şeyler mırıldanıyor. Hep tanıdık şarkılar çıkıyo sonunda. Hani sonbahardaki duyduğum huzur ayrı güzeldir, onu hissediyorum kirlenmiş havayı içime çekince. Rüzgarı, yağmuru izlerken daha yüksekte, havada, gökyüzünde oluyum isterim ben. İlk bana değsin düşen damlalar. Ellerimi açıyım suyla dolsun avuçlarım. Hatta oturuyum bi bulutun üstüne. Bulutlar beni taşırlar. Ayaklarımı sallarken içimdekilerle birlikte aksın yağsın bulutlar. Nefesimi kessin rüzgar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder