Azıcık bir güneş çıkınca, derece yükselince, bir yerlerde yeşillikler görünce insan nasıl da hevesleniyor bahara. Yani ben öyleyim. Kıpır kıpır içim. Halbuki sonbaharı kışı nasıl da severim. Ama baharın başlangıcı bir başka. İçimden daha fazla geliyor her şey. Daha dinamik biri oluyorum sanki. Zigondaki çiçeğe vuran güneşe bakıp sarhoş oluyorum. Gördüğüm gibi çıksa ne de güzel diye diye fotoğraflar çekiyorum :) En sevdiğim fincana bir kahve koyup güneşin vurduğu berjere kuruluyorum. Güneş rahatsız eder beni, gözüm yaşarır, burnum kaşınır, hapşururum. Ama öyle huzurlu, büyülü bir görüntü ki o karede yer almak istiyorum. Başım örtülü olduğu için o kareyi çekemiyorum tabii, yoksa 'serenity..', 'sunny!♡', 'hello spring!' lik bir fotoğraf olurdu tam da paylaşmalık :)) Ama çekemesem de yaşadığım bu güzel hissi anladınız di mi :) Kuzey'e babaannesigil salıncak almışlar, ondan çok ben sevdim :) Halise sordum bizi de taşıyacak tavandan asmalı salın...
rengarenkyakamoz