Sevgili Günlüğüm;

Merhabaaaaaaaaa! 😊

Açık, güneşli, gökyüzünün mavisini de gördüğümüz güzel günden merhaba :) 

Ara ara kapanıyo hava yine de ama bulutlar güneşe yer verince de evin içi apaydınlık, ışıl ışıl oluyor :) Ben yine anne evindeyim, eşimle bu taraflara yerleşebilmek için uğraşıyoruz, bir taraftan da vaktin kıymetini bilip keyifli şeyler yapıyoruz :)

En keyif aldığım şeylerden biri de blog yazmak ♡ Ne yazarsam yazayım, fikirlerimin birileri tarafından okunması, birilerinin de benimle fikirlerini paylaşması, hatta bu sayede arkadaşlıklar kurmak, böyle tatlı bir ortamda fotoğraflı bir anı arşivi oluşturmak çok güzel değil mi ♡ 

İşte şu an yazdığım ortam ♡ 

Annemle birkaç haftadır annemin salonunu değiştiriyoruz, çok tatlı, huzurlu bir ortam oldu bizce ♡ Beni en çok ilgilendiren tarafı da kahve içip fotoğraf çekmelik yeni bi ortam daha olması :)) 

Burada çay kahve içerek sohbet etmek bir yandan da caddedeki insanları izlemek, annemin o insanlar hakkında birçok şey biliyo olmasına şaşırmak :) çok keyifli.

Çeyizime bir hurç dantel verdiği gibi kendisinin de bir hayli danteli var annemin. Hala eski sandığında saklar, sandık kokar yeni çıkanlar. Hafif de sararmış olurlar :) Hepsi kendi eseri.. Ben daha ilkokuldayken örerdi emek emek kızımın çeyizi diye, o zamanlar bir şey anlamazdım tabii. Hatta bi süre sonra çoğu ergen gibi ben evlenmem yaa tribine girmiştim, anneme diyordum bu danteller hep sandıkta kalır diye :) Sonuç aşağıda görseldeki çerçevede :) ♡

Dün dünya mutluluk günüymüş, duydunuz mu bilmiyorum :) Kim belirlediyse, nedeni her neyse mutluluğu kutlamak ne kadar güzel değil mi :) Ben de bu bahaneyle güzel bi şeyler yapalım, güzel bi şeyler olsun demiştim ama akşam oluverdi yine :))

Akşam eşimle kardeşim gezmeye çıkmışlardı, normalde ya playstation oynamaya giderler ya da arkadaşlarıyla kafeye. Dün daha erken döndüklerinde şaşırmıştık, meğer bize gül alıp dönmüşler :)) Eşim bana, kardeşim anneme :) İşte! dedim özel bi şey oldu :)) ♡ 

Evlenince anne baba evi daha özel oluyor, her şey daha güzel geliyor, herkes böyle mi hissediyor bilmiyorum :) Kahve içmek, hatta kahveyi pişirirken köpüğüne daha özen göstermek (artık makineler var ama makinede yapmak da marifet istiyor bence, ben eskiden çok kişiye yapınca köpüğünü beceremezdim :) ), şu çiçek motifli demirden tepsi bile... Yılların tepsisi.. Hep çok güzel, çok özel gelmiştir ama şimdi daha bi seviyorum, daha çok kullanıyorum.

Benim çocukluğumdan, ilkokulumdan bir kare.. Okulumun kantini.. Baktığımda neler hissettiğimi anlatamam size, güneşli bi günde, neşeli bi müzik çalarken bisiklet sürerken, ılık rüzgarın yüzünü okşayarak esmesi gibi :) ♡ Bi gün ilkokul günlüğüm yazısı da yazayım istedim :)

Şimdi ilkokul arkadaşıma dedim, annelerle çıkalım diye, ilkokul taraflarına gideriz, hasret gideririz yine :) Ne kadar büyürsek büyüyelim, istediğimiz kadar olgunlaşalım, Allah uzun ömürler verirse yaşlı nine de olsak yine ilkokulumuzun önünden geçerken kıkır kıkır gülerek anarız o zamanları :) ♡ 

Huzurlu günler olsun hepimize! ♡