Çocukluğumda bi süre Eskişehir'de yaşadım. Anlat anlat bitmez Eskişehir'de sevdiklerim. Yeni geçtik Hıdırellezi, o gün çok güzel olsun istedim hep. Eskişehir'deki gibi..Eskişehir dolu dolu yaşardı Hıdırellezi. Gündüz sokaklarda etkinlikler olurdu, standını alan gelir, bir şeyler sergiler, dağıtırdı, hem de parasızdı, kimsenin çıkar sağlama, bişeyler kazanma derdi yoktu. Aynı düşünce vardı herkeste, mutlu olalım yeter, o olmasa neye yarar para.
Okuma yazma bilmiyordum o zamanlar, gördüğüm her şeyi yazardım, çok hevesliydim. Akşam okullar dağılırken annemin elinden tutar beni de okula yazdıralım diye zorlardım.
Sevgili 5 yaşındaki halim; yazıldın da ne oldu?
Herkes kağıtlara dileklerini yazıp en güzel gül ağacını arardı. Gördüğüm hiçbi şeyden eksik kalamam, ben de anneme yazdırıp yazının aynısını kağıdıma geçiriyodum. Benim gül ağacı aramama gerek yoktu, bahçemizdeki en güzeliydi zaten, kocaman çiçek dolu bahçemiz vardı bizim. Kağıdı katlaya katlaya minicik yapıp ağacın en kuytu yerine sıkıştırıyodum. Kimse dileğimi bulup okumasın, kabul olmaz düşünesiyle.
Akşamları ateş yakılırdı, tüm mahalle üstünden atlardı. Biz annelerimizin eteğini bırakmayıp mızmızlanınca bizim için de minicik bi ateş yakılırdı, annelerimiz atlatırdı ateşten kucaklayarak. Ateşten atlarken dilekler tutardım hep, var mıydı ki öyle bişey? Yine ben uydurmuştum belki de, biz çocuklar öyle yapıyoduk. O kadar heyecanla, sabırsızlıkla beklerdim ki, hala her düşündüğümde bi heyecan bi kıpırtı olur içimde. O kadar işlemiş içime.
Tekrar Ankara'ya gelip yerleştik yıllaar önce. Ankara'nın yeri de çok ayrı bende, ama Hıdırellez'de değil. Her Hıdırellez Eskişehir'i hatırlatır, orda olmak isterim.
Bu hafta hep bunları düşündüm, Eskişehir'e gideceğim tarihi Hıdırellez'e çeksem diye düşündüm. Okul varken zor geldi, kaldım yine. Ama bu sefer eskilerdeki gibi olmasa da çok güzel geçirdim. Bi ilçenin Hıdırellez etkinliğine katıldık. Tam olarak yaşanmıyor buralarda Hıdırellez ama normal bi gün olarak düşündüğümde çook çok iyi vakit geçirdik, biraz da piknik gibi oldu bizimki :)
Park alanına çok erken gitmemize rağmen çardaklarda hiç yer kalmamıştı. Çimlere poşet serer yeriz diye düşünürken bi aile bizi çağırdı, fazla kilimleri varmış, oturduk yedik içtik. Bide semaverleri vardı, demleyip çay getirdiler. Oh mis :)
Hıdırellez şapkası dağıtıyolardı şenlikte biz de kaptık hemen, gün boyu çıkarmadım :) Tüm şenlik alanı bu şapkalarla doluydu, beleş diye bi çanta doldurup alıyolar o kadarı ne yapacaklar çözemedim, şapka sonuçta :)
Sonunda hem yorulduk hem sıcaktan bunaldık. Çekirdek kola aldık, ırmağın minik iskelesine oturduk, sohbet muhabbet mis gibi bi gün geçirdik :)
Okuma yazma bilmiyordum o zamanlar, gördüğüm her şeyi yazardım, çok hevesliydim. Akşam okullar dağılırken annemin elinden tutar beni de okula yazdıralım diye zorlardım.
Sevgili 5 yaşındaki halim; yazıldın da ne oldu?
Herkes kağıtlara dileklerini yazıp en güzel gül ağacını arardı. Gördüğüm hiçbi şeyden eksik kalamam, ben de anneme yazdırıp yazının aynısını kağıdıma geçiriyodum. Benim gül ağacı aramama gerek yoktu, bahçemizdeki en güzeliydi zaten, kocaman çiçek dolu bahçemiz vardı bizim. Kağıdı katlaya katlaya minicik yapıp ağacın en kuytu yerine sıkıştırıyodum. Kimse dileğimi bulup okumasın, kabul olmaz düşünesiyle.
Akşamları ateş yakılırdı, tüm mahalle üstünden atlardı. Biz annelerimizin eteğini bırakmayıp mızmızlanınca bizim için de minicik bi ateş yakılırdı, annelerimiz atlatırdı ateşten kucaklayarak. Ateşten atlarken dilekler tutardım hep, var mıydı ki öyle bişey? Yine ben uydurmuştum belki de, biz çocuklar öyle yapıyoduk. O kadar heyecanla, sabırsızlıkla beklerdim ki, hala her düşündüğümde bi heyecan bi kıpırtı olur içimde. O kadar işlemiş içime.
Tekrar Ankara'ya gelip yerleştik yıllaar önce. Ankara'nın yeri de çok ayrı bende, ama Hıdırellez'de değil. Her Hıdırellez Eskişehir'i hatırlatır, orda olmak isterim.
Bu hafta hep bunları düşündüm, Eskişehir'e gideceğim tarihi Hıdırellez'e çeksem diye düşündüm. Okul varken zor geldi, kaldım yine. Ama bu sefer eskilerdeki gibi olmasa da çok güzel geçirdim. Bi ilçenin Hıdırellez etkinliğine katıldık. Tam olarak yaşanmıyor buralarda Hıdırellez ama normal bi gün olarak düşündüğümde çook çok iyi vakit geçirdik, biraz da piknik gibi oldu bizimki :)
Park alanına çok erken gitmemize rağmen çardaklarda hiç yer kalmamıştı. Çimlere poşet serer yeriz diye düşünürken bi aile bizi çağırdı, fazla kilimleri varmış, oturduk yedik içtik. Bide semaverleri vardı, demleyip çay getirdiler. Oh mis :)
Hıdırellez şapkası dağıtıyolardı şenlikte biz de kaptık hemen, gün boyu çıkarmadım :) Tüm şenlik alanı bu şapkalarla doluydu, beleş diye bi çanta doldurup alıyolar o kadarı ne yapacaklar çözemedim, şapka sonuçta :)
Irmağın kenarına oturup ayaklarımızı daldırdık suya, nasıl soğuk nasıl güzel. Bi de bu bunaltıcı havada.
Sonunda hem yorulduk hem sıcaktan bunaldık. Çekirdek kola aldık, ırmağın minik iskelesine oturduk, sohbet muhabbet mis gibi bi gün geçirdik :)
Bu da dileğim :) Minik olan kağıtta da sıralı dileklerim yazıyo :)
Tümm dileklerim kabul olsun. S'il vous plaît ♥
hıdrellezi hiç yaşamadım malesef. bu seneyi kaçırdım inş seneye.
YanıtlaSilSeneye inşallah yaşarsın en güzelini :)
Silyerim ya ne güzel anlatmışsın anlattıklarının hepsini bende yaşamak istedim
YanıtlaSilbirlikte yaşarız belki seneye ;)
SilPeki şimdi dilek yazıp bıraksam gerçekleşir miiiiiii? rengarennkim eline sağlık:)
YanıtlaSilamaan gerçekleşiversin sen iste :)
Sil